Peru en de Galapagos…dat was het dan!

In Cuzco bezochten we eerst nog de Inca ruines rond de stad om een goede eerste indruk te krijgen van de Incabouwwerken. Het oog voor detail valt meteen op als je met je neus voor een ruïne staat. Elke hoek van iedere steen is rond afgewerkt en alle stenen passen (zonder bindmiddel als bijvoorbeeld cement) als puzzelstukjes in elkaar. Na een tour door de Sacred Valley waren we klaar voor het ‘echte werk’. De Salkantay stond op ons te wachten met als klapper op de vuurpijl: Machu Picchu. We werden vroeg met een busje opgehaald waarna we nog 1.5 uur onnodig door de stad reden en de rest van de groepsleden oppikten in hun hostels. De groep bestond uit 7 vrouwen en Mike. Aangekomen in de startplaats van de trek, na een dollemansrit met een chauffeur die om de havenklap zijn oogjes dicht deed achter het stuur, begonnen we met lopen. Al snel werd duidelijk dat de 4 Argentijnse dames in onze groep nooit verder hadden gelopen dan naar de supermarkt en terug, waardoor voor ons het tempo erg laag lag. Geen probleem in het begin, maar na zo’n 4 uur lopen op vlak terrein was de achterstand van de dames opgelopen tot zo’n 45 minuten. Zij besloten dan maar achterin een pick-up auto te klimmen om zich vervolgens naar het eerste kamp te laten rijden. Wij kwamen na ruim 5 uur aan en hadden genoten van het uitzicht en de berg die ons stond toe te lachen omdat zij wist dat we haar de volgende dag gedeeltelijk moesten bedwingen. Na een koude nacht stonden we vroeg op om de 10 uur durende tocht naar het volgende kamp te maken. De eerste 3 uur bestond uit klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Na 200 meter besloten de latina’s om een paard te nemen naar de top, want het was toch echt wel te zwaar voor hun dulce de leche beentjes. Het zicht op de berg verdween na 2 uur lopen waardoor we in de mist richting top liepen. Eenmaal boven klaarde het aardig op waardoor we mooie plaatjes konden schieten van de mighty Salkantay. Er zijn 4 bergen, waarvan de Salkantay er een is, die met een denkbeeldige lijn een vierkant vormen met in het midden Machu Picchu. De Inca’s zagen de bergen als goden die zij gunstig moesten stemmen door middel van offerringen variërend van kinderen tot cocabladeren. Na een bezoek aan het holy lake en het offeren van cocabladeren (er waren niet zo snel kinderen voorhanden) aan Pachamama (Moeder aarde) begonnen we aan de lange kniekrakende afdaling naar de lunch en vervolgens naar het kamp. Inmiddels waren de Argentijnse dames weer aangesloten, maar al snel viel de groep weer als een waaier uiteen. Na de lunch liepen we door een cloud forest met af en toe een bui om vervolgens rond de klok van 4 bij het kamp aan te komen. Een lange dag, maar zeker de moeite waard. Op dag 3 liepen we de hele dag door het regenwoud. Schitterende watervallen, stroomversnellingen, tropische dieren en planten lachten ons tegemoet. Echter besloot de groep (wij dus niet) om op een andere plaats te kamperen waardoor we dichter bij de megatoeristische hotsprings zouden zitten. Wij hadden echter in Cuzco een Salkantay trekking inclusief een trekking op dag 4 naar Llactapata geboekt. Llactapata is een ruïne waarvandaan wachters snel signalen konden doorgeven richting de wachters van Machu Picchu en het is tevens onderdeel van het originele Inca trail. We zouden dus een eerste glimp kunnen opvangen van de Machu Picchu. De latina’s gooiden nog wat plamuur op de wangetjes en besloten, uiteraard, alvast om niet mee te gaan de volgende dag. Na wat onderhandelingen met onze gids besloten we om toch naar het andere kamp (in Santa Theresa) te gaan om de volgende ochtend vroeg een busje terug te pakken naar de start van het Llactapata trail. Het kamp bleek een party kamp te zijn en om 2 uur ’s nachts werd het dan eindelijk rustig (wij lagen toen al ruim 4 uur wakker in de tent). Drie uur later stonden we naast de kok die dronken op de tafel lag en de gids was in geen velden of wegen te bekennen. Na wat zoeken de gids maar uit zijn bed gelicht en begonnen we om 7 uur aan de klim richting Llactapata. Het bestond bijna uit alleen maar traptreden, maar na goed doorzetten was daar de beloning: Machu Picchu op de achtergrond! Nadat we de afdaling hadden ingezet naar Hydroelectrica, daar vervolgens de lunch hadden genuttigd, besloten we om niet de trein te pakken naar Aguas Calientes, maar nog 2 uur aan onze trekking vast te plakken. ’s Avonds kwamen we moe, maar voldaan aan in het hostel. Eindelijk weer een douche en een echt bed. De volgende dag was het dan zover, vroeg uit de veren want wij besloten om te lopen richting Machu Picchu. Wederom worstelden we met de enorme hoeveelheid traptreden om vervolgens iets voor 6’en aan te komen bij de toegangspoort. Het hek ging open en daar was het dan. Het was mistig die ochtend, maar dat vonden we eigenlijk wel een mooie toevoeging aan de ervaring. Mystiek Machu Picchu, niet geheel zichtbaar…zoals de Inca’s het bedoeld hadden. Na een rondleiding van 1 uur namen we afscheid van de gids, hij fluisterde ons nog wel even in dat we niets mochten zeggen over het party kamp. Hij kwam er een paar minuten later achter dat dit echter wel drastisch zijn fooi had beïnvloed. Tja, actie…reactie. We waren daarna vrij om de ruines te verkennen en stonden vol verbazing te kijken naar de bouwstijl en de omvang van het geheel. Iets voor 11’en beklommen we nog Waynapicchu om een goed totaalbeeld te krijgen van de ruines. Na nog een paar uur te hebben genoten besloten we rond half 4 om Machu Picchu de rug toe te keren en af te dalen naar Aguas Calientes. Op de terugweg raakten we maar niet uitgepraat over de schitterende ervaring die we hadden gehad. Absoluut een van de hoogtepunten van onze reis! Diezelfde avond namen we vanaf Aguas Calientes de trein terug naar Ollantaytambo waar we opgepikt zouden worden door een minibusje die ons terug naar Cuzco zou brengen. Echter kwamen we vast te zitten met de trein, waardoor we pas om 06:00 uur ’s ochtends na een nacht zonder slaap aankwamen in Cuzco. We beseften ons maar weer eens dat het een heel verstandig besluit van ons is geweest om deze reis nog op jonge leeftijd te maken.
Na Cuzco stond Arequipa op de planning. Arequipa heeft een wat mindere uitstraling dan Cuzco, dus besloten we om snel een Colca Canyon trip te boeken waardoor we weer een paar dagen van ‘huis’ waren. We brachten nog wel een bezoek aan een nonnenklooster wat honderden jaren op slot zat voor de ‘gewone mens’ (Henk en Ingrid?) en nog niet zo lang geleden haar deuren heeft moeten openen. Een complex wat achter die grote deuren een heel dorp bleek te zijn. Verder bezochten we nog de ‘IJsmummie’ Juanita. Een gemummificeerd meisje wat was geofferd aan de goden op de top van de Ampato Vulkaan. Door het ijs is ze erg goed bewaard gebleven en was zelfs haar huid en haar nog volledig intact. Erg indrukwekkend om de rituelen van de Inca’s zo van dichtbij te mogen zien. Het was dan eindelijk zover, de Colca Canyon trekking. De Canyon, is een vallei die 2 keer zo diep is als de Grand Canyon in de VS. De 3-daagse trekking (via Llahuar, een alternatieve en dus niet-toeristische route) die we boekten was erg goedkoop (40 euro per persoon voor 3 dagen / 2 nachten inclusief gids, ontbijt, lunch en diner) waardoor we totaal geen verwachtingen hadden. Het bleek een grote meevaller te zijn, want de hutjes waarin we sliepen waren schoon, het eten super lekker en het uitzicht in de vallei was bij iedere aanblik spectaculair. Schot in de roos en zeker de moeite waard! Bij terugkomst in Arequipa pakten we diezelfde avond nog de nachtbus naar Nazca. Nazca staat bekend om haar pre-Inca tekeningen in het zand die duizenden jaren oud zijn. Aangezien Nazca een van de droogste gebieden op aarde is en het er bijna nooit regent zijn de tekeningen goed bewaard gebleven. De eerste dag besloten we, nog wat gaar van de busreis, om de Chauchilla begraafplaats te bezoeken. Dit is een enorm gebied wat bestaat uit mummiegraven die in de vorige eeuw slachtoffer zijn geweest van grafrovers met oog voor goud en weinig respect voor de lichamen. Hierdoor zijn nog maar enkele mummies in tact gebleven. Wel kregen we een goede indruk van de Pre-Inca manier om overledenen te prepareren voor een volgend leven. Teruggekomen in de stad besloten we om geen vlucht te boeken voor de Nazca lijnen, maar op goed geluk naar het vliegveld te gaan. De regelgeving is na een crash van een vliegtuig in 2010 drastisch aangepast met als gevolg dat er ook een co-piloot meevliegt. Dat is kostentechnisch niet gunstig, maar wel zo veilig. We boekten voor 80 USD per persoon een privévliegtuig, waardoor we goedkoper uitwaren, het vliegtuig voor onszelf hadden en zo ook nog minder hoog hoefden te vliegen om de lijnen van dichterbij te mogen aanschouwen dan met een georganiseerde tour. We hadden wisselende verhalen gehoord over de lijnen, maar waren zelf erg onder de indruk van het schilderij wat zich onder ons als een stil leven in de loop der jaren had ontwikkeld. We zagen tekeningen van: een walvis, papegaai, aap, spin, kolibrie, condor, hond en boom. Je vraagt je echt af hoe ze dit hebben kunnen maken zonder een aanblik van bovenaf, was dit dan voor Maradona’s tijd het eerste signaal van de hand van god? Helaas bestaat er niet voor elke vraag een antwoord, waardoor wij alweer onze spullen pakten om onze weg te vervolgen richting Huacachina. Bij aankomst bleek het een oase te zijn, maar tevens een enorme toeristenval. Er liepen alleen maar toeristen rond die voor het zandboarden naar dit plaatsje kwamen. Totaal niet ons ding. Wij besloten om weer eens tegen de bestaande toeristenattracties in te peddelen en besloten om op een wijn/pisco tour te gaan. Pisco wordt gemaakt van een restproduct van wijn en de Peruanen zijn er erg trots op. Wij hadden dan ook moeite om ons gezicht strak in de plooi te houden om te verbergen dat de Pisco niet weg te hakken was. Na een X-tal shotjes bij 3 bodega’s kregen we een aanbieding om nog een 4e bodega te bezoeken, maar dat sloegen we maar vriendelijk af. Snel weer door richting Paracas. Daar bezochten we de ‘Poor man’s Galapagos’, de Islas Ballestas. We boekten een tour en brachten 2 uur door op een boot om een enorm aantal vogels en zeeleeuwen van heel dichtbij te mogen aanschouwen. Daarna was het zaak om de bus te pakken naar Lima waar een vlucht naar Piura (noorden van Peru) op ons stond te wachten. Vanuit Piura zouden we dan meteen een nachtbus pakken om in Guayaquil , Ecuador in bed te ploffen. Helaas stonden we nog wel even 3 uur in de rij bij de grens, maar kwamen we veilig aan in het hostel in Guayaquil. Het is de grootste stad van Ecuador, en niet de hoofdstad, maar ook meteen de minst aantrekkelijke stad die we in Zuid-Amerika zijn tegengekomen. De dag voor aankomst was een Nationale feestdag, maar Zuid-Amerikanen zijn dan niet te beroerd om er nog 2 dagen aan vast te plakken. In Guayaquil hadden we het doel om een goedkope last minute naar de Galapagos te boeken. Dat leek op dag 1 in Ecuador erg moeilijk te worden dankzij de drang van de lokale bevolking om langer in bed te blijven liggen. Na lang onderhandelen en het uitspelen van 2 touroperators kregen we de volgende dag toch nog een prima deal om minder dan 24 uur later naar Puerto Ayora op de Galapgos te vliegen en vervolgens 8 dagen op een boot rond de eilanden te dobberen. Het was zover…al die maanden hadden we het al over deze eilanden gehad…doen we het wel of doen we het niet? Daar vonden we dus al wel snel een antwoord op en pakten we onze biezen om aan boord te stappen van de ‘Guantanamera’, een tourist superior boot. Aan boord kwamen we tot onze grote verbazing een Israëlisch koppel tegen die we eerder ontmoet hadden in Cuzco. Overigens waren dit de enige Israëliërs die we in een jaar tijd spraken waar we het echt goed mee konden vinden. De cruise bestond uit wandelingen op verschillende eilanden en veel snorkelen. Een leuke combinatie met als resultaat een fantastisch schouwspel van dieren. Ons programma zag er als volgt uit:
Day 1 North Seymour
Day 2 San Cristobal
Day 3 Espanola
Day 4 Santa Fe & South Plazas Island
Day 5 Charles Darwin Research Station, Santa Cruz
Day 6 Floreana Island
Day 7 Santa Cruz, Eden Bay, Dragon Hill
Day 8 Santa Cruz, Black turtle cove

We zagen er onder andere: lava gulls, swallow tailed gulls, blue-footed boobies, lava lizards, marine iguanas, land iguanas, heel veel zeeleeuwen, frigatebirds, nazca boobies, pelikanen, krabben in alle soorten en maten, haaien, schildpadden op het droge en in het water, yellow warblers, darwin finches, mockingbirds (hier baseerde Darwin zijn evolutietheorie op), verschillende soorten roggen.

De Galapagos eilanden liggen 1000 km van het vaste land van Ecuador. Deze eilanden werden ontdekt in de 16e eeuw door een katholieke delegatie die hun boot in een storm meegevoerd zagen worden naar een onbekende eilandengroep. Zij bestempelden het aanzicht van de hypervulkanische eilanden als de ‘hel op aarde’. Zo bleven de eilanden nog vele jaren gespaard van menselijke invloeden, totdat piraten besloten om aan te meren en ontdekten dat ze voedsel in de vorm van schildpadden konden inslaan wat rijkelijk te verkrijgen was op de eilanden. Er kwam een completer beeld van de eilanden en ze verworven zo snel een plekje op de kaart van iedere zeevaarder. Omdat de flora en fauna van de eilanden nog niet in kaart waren gebracht bezocht Charles Darwin vanuit het schip de Beagle de eilanden voor een periode van 3 weken. In eerste instantie concludeerde ook hij dat de eilanden een hel waren, totdat hij de schoonheid van de op soms draken lijkende diersoorten begon te doorgronden. Dit veranderde niet alleen zijn mening, maar had ook een enorme impact op de ontwikkeling van de mensheid. Zijn evolutietheorie werd enkele jaren na zijn bezoek geboren. De theorie was gebaseerd op de dieren die op de eilanden leven en die miljoenen jaren geleden al zwemmend, vliegend of gewoon per ongeluk (door een storm) aan wal kwamen. Ze beschikten echter over andere eigenschappen dan hun soortgenoten op het vaste land. Oftewel, ze hadden zich aangepast aan de leefomstandigheden om zo te kunnen overleven. Ze waren geëvolueerd tot dieren die ze op de dag van vandaag zijn.

Wij vonden het erg bizar hoeveel dieren zich op deze eilanden bevinden en dat ze gewoon doodstil blijven zitten, liggen of staan als je op 2 meter afstand van ze staat. Wij vonden het ook echt goed dat de regels rondom het bezoeken van de eilanden strak worden nageleefd, waardoor de eilanden zo goed en zo kwaad mogelijk in tact blijven. Echter zullen de eilanden over duizenden jaren vergaan aangezien ze zich op de grens van twee tektonische platen bevinden waarvan de Nazca plaat (de plaat waarop ze zich bevinden) zich met 7 centimeter per jaar verder onder de andere plaat duwt. Daarmee verdwijnen de eilanden in de oceaan, maar het goede nieuws is dat er nieuwe eilanden ontstaan dankzij de vulkanische hotspot die zich bij de eilanden bevindt.
Wij hadden na 5 dagen het geluk dat de airco op onze boot het had begeven, waardoor we een upgrade kregen naar een First class boot. Een mazzeltje…en we genoten verder van de schitterende onderwaterwereld vol met haaien (white tips, Galapagos), schildpadden, kleurrijke vissen en roggen. Niet te vergeten dat we ook nog de eilanden te voet bezochten, waardoor we inmiddels een onvergetelijke ervaring rijker zijn!

Dit verhaal werd wat langer dan gepland, maar dit zal dan ook ons laatste verhaal op de website zijn. We zijn inmiddels ruim een jaar onderweg en hebben met volle teugen genoten van alles wat we hebben meegemaakt. We dragen een rugzak vol herinneringen op onze rug en weten dat we dingen hebben gezien die we voor altijd een plekje in ons geheugen hebben gegeven. Keuzes moet je maken in je leven en we zijn daarom ook erg blij dat we ons hart hebben gevolgd en de stoute schoenen hebben aangetrokken om in dat vliegtuig te stappen en Nederland ons voor een lange periode de rug toe te keren. Te vaak hebben we moeten aanhoren van mensen dat ze het ook graag hadden willen doen, maar dat het er nooit van is gekomen. Zekerheid bestaat niet in het leven. Ja, er is een zekerheid en dat is dat als het vuur gedoofd is…het echt afgelopen is!

We’ve had the time of our lives!

Dank voor alle enthousiaste reacties en tot snel!

M&M


Foto’s Peru:
https://picasaweb.google.com/106276216120960579753/Peru?authkey=Gv1sRgCNTCt7y5_tOy8QE#

Foto’s Galapagos:
https://picasaweb.google.com/106276216120960579753/Galapagos?authkey=Gv1sRgCNvnxPfz2cqGPQ#

Do’s

Peru
De Salkantay is zeker een aanrader, maar er zijn genoeg mogelijkheden om Machu Picchu te bezoeken. Boek echter nooit vanaf Nederland, maar ga op de bonnefooi. Je kunt vaak de dag nadat je ter plaatse hebt geboekt vertrekken voor 40% van de prijs.
Hostel Home Sweet Home in Cuzco is een aanrader. Kamer 1 heeft een schitterend uitzicht over de stad.
In Cuzco zijn enorm veel restaurantjes met 10 Sol menu’tje. Het is prima te eten en we zijn er niet ziek van geworden.
Voor een avondje heerlijk Italiaans eten (25 Sol per persoon) raden we Cicciolina aan. Neem echter plaats in het bistro gedeelte, dan hoef je niet te betalen voor je bestek. Overigens hebben ze op de begane grond een bakkerijtje waarvan de chocolate chip cookies het proberen waard zijn.
Hostel Home Sweet Home in Arequipa is eveneens een prima basis. Al vonden we de variant in Cuzco wat vriendelijker. De rustigste kamers bevinden zich rondom de patio.
De 3-daagse Colca Canyon trip via Llahuar is een echte aanrader. Je komt weinig toeristen tegen en de faciliteiten zijn prima.
Bezoek Juanita de ijsmummie in Arequipa. Indrukwekkend! (Ze ligt niet in het museum tussen december en april). Het klooster is eveneens een aanrader.
In Nazca sliepen we in het Nazca trails hostel. Een aanrader, alleen de eigenaar is erg opdringerig in de verkoop van tours. Tours buiten het hostel om zijn bijna 50% goedkoper (de vlucht boven de lijnen is ongeveer 10 USD duurder). Het ontbijt is echter wel dikke prima.
Een vlucht boven de lijnen dus gewoon boeken op het vliegveld. Neem een taxi (maximaal 5 Sol) vanuit de stad rond een uur of 8 ’s ochtends en een vlucht moet eenvoudig te regelen zijn (in laagseizoen).
In Huacachina sliepen we in hostel Salvatierra. Het goedkoopste hostel in het plaatsje (wel even afdingen). De Pisco/wijntour is een leuk intermezzo en je lacht je na een X-tal shotjes kapot.
In Paracas sliepen we in Hostel El Pacifico en daar boekten we ook een tour naar de Ballestas eilanden. De eigenaren zijn echt enorm vriendelijk en er is een keukentje om zelf te koken. Wel even afdingen voor de kamer- en tourprijs.

Ecuador
In Guayaquil sliepen we in hostel Jeshua. Vrij prijzig, maar echt wel lekker om bij te komen. Lekkere douche en een enorm bed. Via de hosteleigenaar boekten we onze trip naar de Galapagos (bij angency Galasam). We gebruikten Hostel Madrid Suites als sparringpartner in de onderhandelingen ;-).
Bezoek de Galapagos en boek je trip niet vanuit Nederland!! Een goed idee is om een vlucht ruim van te voren te boeken via het internet (zelf boeken, niet via een agency) en jezelf 2 weken te geven op de Galapagos. Het goedkoopste is om een tour te boeken vanaf de Galapagos en dus niet vanaf het vaste land. Helaas hadden wij niet meer de speling in ons reisschema om dat zo te doen, al klagen wij absoluut niet over de deal die wij hebben gesloten!
Quito: hostel Colonial House. Ontbijt is fantastisch en de 3.50 USD per persoon meer dan waard.

Don’ts
Peru
ExluCiva is geen goede busmaatschappij.
Ecuador
Neem geen waardevolle spullen mee over straat, want het barst er van ongure types.