The road ahead is empty..
Door: mikeenmerel
01 Januari 2012 | Seychellen, Mahé
..and then there is an elephant, or two!
Allereerst wensen wij jullie een heel gelukkig en gezond 2012 toe! Op dit moment zijn we op de Seychellen, maar het verhaal begint in Namibië:
Onze aankomst op het vliegveld in Windhoek ging erg gemakkelijk. Wederom geen visa nodig, alleen een stempel in je paspoort en er stond weer netjes iemand te wachten om ons naar het guesthouse te brengen. De eerste middag maar rustig aan gedaan en door Windhoek gewandeld. Het is een moderne stad met grote shopping malls waar je winkels van alle grote merken kunt vinden. Ideaal als uitvalsbasis voor onze 4x4 trip dus! Iedereen spreekt vloeiend Engels en in de meeste gevallen ook nog Afrikaans dus de communicatie gaat ook nog makkelijk. Tijdens het plannen van de route kwamen we erachter dat we voor de nationale parken in Namibië van te voren de accommodatie en eventueel de permits moesten vastleggen in het hoofdkantoor in Windhoek. We hadden maar 2 dagen voordat we zouden vertrekken maar gelukkig was het niet druk dus alle formaliteiten waren snel geregeld.
De dag voordat we onze trip zouden beginnen waren we langs het verhuurbedrijf van de auto gegaan om het contract door te nemen en de auto te bekijken. Ons bezoek draaide uit op een drama. Om een lang verhaal kort te maken: de banden deugden niet, het contract was verouderd en men weigerde om het aan te passen, we waren voor het hele deel in Botswana niet verzekerd terwijl we de hoogste premie betaalden en we waren alleen verzekerd wanneer er een ongeluk gebeurde en niet wanneer de auto er mee ophield om de een of andere reden. Daarnaast moesten we dan ook zelf de sleepkosten terug naar Windhoek betalen. Diezelfde middag de huur van de auto geannuleerd en gelukkig konden we via een ander bedrijf nog een auto regelen voor de volgende dag. Daar voelden we ons een stuk beter bij en konden we onze trip met een gerust hart beginnen!
De dag daarvoor waren we bijna beroofd in de supermarkt maar Mike merkte het net op tijd en hij had de ‘dief’ de huid vol gescholden waarna hij snel afdroop. We hadden nog nooit een rugzak mee naar de stad genomen (altijd alles in een plastic zakje) en nu werd weer duidelijk waarom.
Na 2 ‘moeilijke’ dagen zijn we op 8 december vertrokken met onze Nissan met rooftop tent vanuit Windhoek naar Sossusvlei! De wegen in Namibië zijn prima. Veel gravel en af en toe asfalt. Aan de linkerkant van de weg rijden waren we al gewend na onze trip in Zuid Afrika dus dat was ook geen probleem. Daarnaast waren er maar weinig auto’s op de weg zodra we de grote stad uit waren. Het uitzicht onderweg was prachtig dus we schoten niet echt op omdat we elke keer stopten voor een foto. We hadden in Windhoek flink inkopen gedaan zodat we zelf konden koken op de campsite en we dus alle vrijheid hadden. De auto was zelfs voorzien van een koelkast! De volgende ochtend voor zonsopgang het park in gegaan zodat we volop konden genieten van een prachtige zonsopgang en het nog niet te warm was. Het gebied bestaat uit een hele hoop rode zandduinen, de hoogste ter wereld, de Sossusvlei (vallei) en de Deathvlei. In de Sossusvlei ligt nog een klein meertje maar de Deathvlei is altijd kurkdroog. ’s Middags relax op de campsite gezeten omdat de temperatuur snel hoog opliep tot 35 graden en ‘s avonds terug gegaan voor zonsondergang. De volgende stop was Swakopmund (Swakop voor locals). Een stadje aan de Skeleton Coast in het Westen van Namibië. Zodra we het stadje binnenreden hadden we het gevoel dat we in Duitsland waren. Typisch Duitse huizen en winkels als Konditorei en Brauhaus. En de stad was bezaaid met Duitse toeristen. In Windhoek werd ook wel duidelijk dat Namibië een Duitse kolonie is geweest, maar in Swakop was het echt overdreven. De reden dat we hier een tussenstop maakten was vanwege de ‘Living desert tour’. We werden ’s ochtends opgehaald door overenthousiaste Chris die heel veel van zijn ‘werk’ hield. Hij had ervoor gezorgd dat een heel stuk van de gele zandduinen in de buurt van Swakop nu een nationaal park is. Dit omdat de duinen in heel Namibië verpest worden door quadbikes. Omdat het bijna niet regent in die regio en de wind niet sterk genoeg is, blijven de bandensporen voor eeuwig in het zand staan. Op bepaalde plekken kun je zelfs nog de sporen van ossenwagens zien uit de 18e eeuw. Na een interessant woordje uitleg over de duinen gingen we op zoek naar leven in de woestijn. Je denkt namelijk dat er helemaal niets is, maar Chris sprong telkens ineens de auto uit, dook op de grond en vond een beestje in het zand. We hebben spinnen, slangen, gekko’s, torren en een kameleon gezien.
Na Swakop zijn we via Cape Cross met 100.000 zeehonden (kun je je de stank inbeelden?) naar Twyfelfontein gereden in Damaraland. Deze streek staat bekend om de woestijnolifanten die nog vrij rondlopen. Daar moesten wij natuurlijk wel even naar op zoek! Helaas konden we geen tour boeken vanuit Twyfelfontein dus de volgende dag doorgereden naar Palmwag. Palmwag staat op de kaart aangegeven als een dorp maar er is alleen een lodge (met een mooie campsite) en een tankstation. Vanuit daar zijn we een ochtend door het nationaal park gereden met een ranger maar helaas geen woestijnolifanten gezien.
Daarna was het tijd voor Etosha National Park! Etosha betekent ‘Great White Place of Dry Water’ en het park is ruim 20.000 km2 groot. Voor privé vervoer is maar 2/3 van het park open waarvan nog eens 5000km2 bestaat uit de Etosha Pan, een zoutwoestijn. We hadden in 3 dagen tijd het hele park gezien en in de 3 grote kampen geslapen (Okaukuejo, Halali en Namutoni). Helaas niet zo heel veel dieren gezien als in de Serengeti, maar ’s avonds bij de waterhole 2 neushoorns gezien en de volgende dag ook weer 2! Die zijn er niet in de Serengeti dus we waren heel blij dat we die gespot hadden. De laatste dag ook gezien hoe 2 leeuwen een zebra probeerden te vangen, dat was ook erg bijzonder.
Dan weer ruim 300 km verder naar het noorden, naar Rundu. Dit plaatsje ligt aan de grens met Angola en was voor ons alleen een tussenstop om de weg naar de Caprivistrook te onderbreken. De volgende dag langs de grens gereden naar Popa Falls. Eigenlijk zijn het geen watervallen, maar een aantal rapids in de Okavango rivier. Omdat we er al vrij vroeg waren zijn we ’s middags door Mahango Game Reserve gereden. Een heel mooi en rustig park net in de Caprivi. Ook dit keer geen groot wild gespot.
Maar… alles wat we gemist hadden in andere parken had Chobe National Park goed gemaakt! Na Popa Falls waren we via de Caprivi de grens met Botswana overgestoken. Ook dit ging vrij vlot dus we kwamen redelijk op tijd bij de gate aan. Via Chobe Riverfront zijn we naar Kasane gereden. De trip duurde heel wat langer dan we hadden gepland want onderweg zijn we minstens 200 olifanten tegengekomen! Een ongelofelijk mooie ervaring om de auto naast de rivier te parkeren en te kijken hoe al die olifanten met hun kleintjes kwamen drinken en afkoelen in het water. Het was aandoenlijk om te zien hoe de kleintjes speelden in de modder en hun moeder probeerden na te doen. Of hoe 2 groepen olifanten elkaar begroeten toen ze elkaar tegenkwamen bij de rivier. We waren maar net voor sluitingstijd het park uit en hadden al besloten de volgende dag een hele dag terug te komen. Ook die dag weer honderden olifanten gezien en dit keer ook een leeuw. Zelf door een park rijden had het grote voordeel dat we alle tijd van de wereld hadden en dus zelf konden bepalen hoe lang we ergens wilden blijven staan, maar het nadeel was dat we minder dieren konden spotten omdat de rangers precies wisten waar ze zaten.
Vervolgens stonden de Victoria Falls op de planning. Omdat we al zo dichtbij waren konden we een tripje naar een van de Zeven Wereldwonderen natuurlijk niet overslaan. De Falls waren ontdekt door Dr. David Livingstone in 1855 tijdens zijn expeditie over de Zambezi rivier. In 1873 was hij overleden, zijn hart ligt begraven in Afrika en zijn lichaam in de Westminster Abbey in Londen. De Falls zijn 1,7 km breed en het water valt 108 m naar beneden (in totaal 1 miljoen liter per seconde). Het was heel machtig om te zien dat de Zambezi rivier, vol met nijlpaarden, zo rustig kabbelt en ineens met een immense kracht naar beneden stort. En het was niet eens hoogwater toen wij er waren.. We hadden de Falls vanuit de Zimbabwe kant bezocht (nu wel een visum nodig) en waren toen de brug overgestoken naar de Zambia kant. Helaas moesten we toen weer een visum kopen, zelfs voor 10 minuten, dus dat hadden we maar niet gedaan.
Vanuit Kasane naar Gweta gereden en daar Kerstavond door gebracht. Om een uurtje of 19 begon het heel hard te onweren. Wij hadden alleen onze rooftop tent en dus geen plek om te schuilen, maar de Zuid Afrikaners naast ons hadden ons uitgenodigd om bij hun te komen schuilen. Daar werden we verwend met versgebakken brood en wij hadden onze fles amarula mee genomen. Al met al een heel leuke Kerstavond in de regen.
De Kerstdagen doorgebracht in Maun, vlakbij de Okavango Delta! Ook 1ste Kerstdag viel in het water, vanaf 15u begon het te regenen en hield pas op toen we gingen slapen. Het Kerstdiner in het restaurant van de lodge was wel erg lekker! Voelden we ons toch een beetje thuis met warme chocolademelk. Op 2ste Kerstdag een mokorotrip door de Delta gemaakt. Een mokoro is een soort kano gemaakt van ebony, sausage of marula boom. Aangezien het zomer seizoen is staat het water in de Delta erg laag omdat de zon het water verdampt (zelfs al is het óók regen seizoen). Nu dus geen nijlpaarden in het water of olifanten langs de kant. De trip was erg ontspannend en onze ‘poler’ (de man/vrouw die de boot al staande voort duwt met een lange stok) gaf veel informatie over de Delta en haar flora en fauna.
De laatste stop voor we terug waren in Windhoek was Ghanzi. Een rustig stadje waar niet veel te beleven viel. Op een heerlijk rustige campsite overnacht, de volgende ochtend nog wat souvenirs gekocht en daarna naar Windhoek gereden. Onze trip afgesloten met een heerlijke steak bij Joe’s Beerhouse. In 21 dagen ruim 5000km gereden en 3 landen bezocht. Nog een dag in Windhoek onze spullen uitgezocht en een wasje gedraaid voordat we via Johannesburg en Nairobi naar de Seychellen vliegen! Dan zijn we in 5 dagen in 5 landen geweest..de ‘Tour’ wacht op niemand!
Groetjes! M&M
Do’s
Met een auto Namibië en Botswana verkennen en een auto huren bij Namibia Car Rental.
Sossusvlei: voor zonsopkomst doorrijden naar de Deathvlei in plaats van op Dune 45 met 50 andere toeristen de opgaande zon te delen.
Stoppen in Solitaire om overheerlijke appeltaart en brownies te eten bij Moose (kun je niet missen)!
Living Desert tour boeken via Chris in Swakopmund
Extra stukje doorrijden richting Cape Cross om de seals te gaan bekijken
Slapen bij Aabadi Mountain Camp in Twijfelfontein; ongelooflijk mooie omgeving; Nederlandse eigenaars; Jeroen (= eigenaar) is verdomde handig met auto’s.
Kamperen bij de Palmwag Lodge; eigen douche en toilet!
Even stoppen bij de bakkerij in Outjo (net voor Etosha) om nog wat lekkers op te pikken.
Etosha National Park bezoeken, maar verwacht geen Serengeti. Uitgestrekte landschappen maar de dichtheid van het wild is niet heel hoog (tenzij je mazzel hebt en 4 neushoorns ziet ;-) ).
Kamperen bij Sarasungu River Lodge in Rundu; erg rustig met aan de overkant van de rivier Angola
Breng een bezoek aan Mahango Game Reserve; goedkoop en een heel mooi park
Pas voltanken in Botswana in plaats van Namibie. Benzine is in Botswana aanzienlijk goedkoper.
Kamperen bij Kubu Lodge in Kasane, veel kleinschaliger dan Chobe Safari Lodge, waardoor je in alle rust je tentje kunt opzetten.
Avondje uit eten bij Audi Camp in Kasane (ga voor de Audi Rump of pepper steak).
Kamperen bij Tautona lodge in Ghanzi. Ga ook even kijken bij het Craft fair trade winkeltje in het stadje (tegenover de Spar, niet te missen).
Neem cd’s mee voor onderweg in de auto!
Uit eten bij Joe’s Beerhouse in Windhoek. Heerlijke wildkaart en niet duur!
Dont’s
Auto huren bij Asco Car Hire! Wij hadden er geen goed gevoel bij en er zijn heel wat negatieve verhalen over dit bedrijf. De service was zeker niet om naar huis te schrijven.
Hoogseizoen bij Audi Camp kamperen. Hutje mutje op elkaar.
Mokoro trip is heel leuk om te doen, maar niet het geld waard. Volgende keer zouden wij voor een scenic flight over de Delta gaan.
Foto’s: https://picasaweb.google.com/106276216120960579753/FotoSNamibiaBotswanaVicFalls?authkey=Gv1sRgCLWX672PyK6YAw#
Allereerst wensen wij jullie een heel gelukkig en gezond 2012 toe! Op dit moment zijn we op de Seychellen, maar het verhaal begint in Namibië:
Onze aankomst op het vliegveld in Windhoek ging erg gemakkelijk. Wederom geen visa nodig, alleen een stempel in je paspoort en er stond weer netjes iemand te wachten om ons naar het guesthouse te brengen. De eerste middag maar rustig aan gedaan en door Windhoek gewandeld. Het is een moderne stad met grote shopping malls waar je winkels van alle grote merken kunt vinden. Ideaal als uitvalsbasis voor onze 4x4 trip dus! Iedereen spreekt vloeiend Engels en in de meeste gevallen ook nog Afrikaans dus de communicatie gaat ook nog makkelijk. Tijdens het plannen van de route kwamen we erachter dat we voor de nationale parken in Namibië van te voren de accommodatie en eventueel de permits moesten vastleggen in het hoofdkantoor in Windhoek. We hadden maar 2 dagen voordat we zouden vertrekken maar gelukkig was het niet druk dus alle formaliteiten waren snel geregeld.
De dag voordat we onze trip zouden beginnen waren we langs het verhuurbedrijf van de auto gegaan om het contract door te nemen en de auto te bekijken. Ons bezoek draaide uit op een drama. Om een lang verhaal kort te maken: de banden deugden niet, het contract was verouderd en men weigerde om het aan te passen, we waren voor het hele deel in Botswana niet verzekerd terwijl we de hoogste premie betaalden en we waren alleen verzekerd wanneer er een ongeluk gebeurde en niet wanneer de auto er mee ophield om de een of andere reden. Daarnaast moesten we dan ook zelf de sleepkosten terug naar Windhoek betalen. Diezelfde middag de huur van de auto geannuleerd en gelukkig konden we via een ander bedrijf nog een auto regelen voor de volgende dag. Daar voelden we ons een stuk beter bij en konden we onze trip met een gerust hart beginnen!
De dag daarvoor waren we bijna beroofd in de supermarkt maar Mike merkte het net op tijd en hij had de ‘dief’ de huid vol gescholden waarna hij snel afdroop. We hadden nog nooit een rugzak mee naar de stad genomen (altijd alles in een plastic zakje) en nu werd weer duidelijk waarom.
Na 2 ‘moeilijke’ dagen zijn we op 8 december vertrokken met onze Nissan met rooftop tent vanuit Windhoek naar Sossusvlei! De wegen in Namibië zijn prima. Veel gravel en af en toe asfalt. Aan de linkerkant van de weg rijden waren we al gewend na onze trip in Zuid Afrika dus dat was ook geen probleem. Daarnaast waren er maar weinig auto’s op de weg zodra we de grote stad uit waren. Het uitzicht onderweg was prachtig dus we schoten niet echt op omdat we elke keer stopten voor een foto. We hadden in Windhoek flink inkopen gedaan zodat we zelf konden koken op de campsite en we dus alle vrijheid hadden. De auto was zelfs voorzien van een koelkast! De volgende ochtend voor zonsopgang het park in gegaan zodat we volop konden genieten van een prachtige zonsopgang en het nog niet te warm was. Het gebied bestaat uit een hele hoop rode zandduinen, de hoogste ter wereld, de Sossusvlei (vallei) en de Deathvlei. In de Sossusvlei ligt nog een klein meertje maar de Deathvlei is altijd kurkdroog. ’s Middags relax op de campsite gezeten omdat de temperatuur snel hoog opliep tot 35 graden en ‘s avonds terug gegaan voor zonsondergang. De volgende stop was Swakopmund (Swakop voor locals). Een stadje aan de Skeleton Coast in het Westen van Namibië. Zodra we het stadje binnenreden hadden we het gevoel dat we in Duitsland waren. Typisch Duitse huizen en winkels als Konditorei en Brauhaus. En de stad was bezaaid met Duitse toeristen. In Windhoek werd ook wel duidelijk dat Namibië een Duitse kolonie is geweest, maar in Swakop was het echt overdreven. De reden dat we hier een tussenstop maakten was vanwege de ‘Living desert tour’. We werden ’s ochtends opgehaald door overenthousiaste Chris die heel veel van zijn ‘werk’ hield. Hij had ervoor gezorgd dat een heel stuk van de gele zandduinen in de buurt van Swakop nu een nationaal park is. Dit omdat de duinen in heel Namibië verpest worden door quadbikes. Omdat het bijna niet regent in die regio en de wind niet sterk genoeg is, blijven de bandensporen voor eeuwig in het zand staan. Op bepaalde plekken kun je zelfs nog de sporen van ossenwagens zien uit de 18e eeuw. Na een interessant woordje uitleg over de duinen gingen we op zoek naar leven in de woestijn. Je denkt namelijk dat er helemaal niets is, maar Chris sprong telkens ineens de auto uit, dook op de grond en vond een beestje in het zand. We hebben spinnen, slangen, gekko’s, torren en een kameleon gezien.
Na Swakop zijn we via Cape Cross met 100.000 zeehonden (kun je je de stank inbeelden?) naar Twyfelfontein gereden in Damaraland. Deze streek staat bekend om de woestijnolifanten die nog vrij rondlopen. Daar moesten wij natuurlijk wel even naar op zoek! Helaas konden we geen tour boeken vanuit Twyfelfontein dus de volgende dag doorgereden naar Palmwag. Palmwag staat op de kaart aangegeven als een dorp maar er is alleen een lodge (met een mooie campsite) en een tankstation. Vanuit daar zijn we een ochtend door het nationaal park gereden met een ranger maar helaas geen woestijnolifanten gezien.
Daarna was het tijd voor Etosha National Park! Etosha betekent ‘Great White Place of Dry Water’ en het park is ruim 20.000 km2 groot. Voor privé vervoer is maar 2/3 van het park open waarvan nog eens 5000km2 bestaat uit de Etosha Pan, een zoutwoestijn. We hadden in 3 dagen tijd het hele park gezien en in de 3 grote kampen geslapen (Okaukuejo, Halali en Namutoni). Helaas niet zo heel veel dieren gezien als in de Serengeti, maar ’s avonds bij de waterhole 2 neushoorns gezien en de volgende dag ook weer 2! Die zijn er niet in de Serengeti dus we waren heel blij dat we die gespot hadden. De laatste dag ook gezien hoe 2 leeuwen een zebra probeerden te vangen, dat was ook erg bijzonder.
Dan weer ruim 300 km verder naar het noorden, naar Rundu. Dit plaatsje ligt aan de grens met Angola en was voor ons alleen een tussenstop om de weg naar de Caprivistrook te onderbreken. De volgende dag langs de grens gereden naar Popa Falls. Eigenlijk zijn het geen watervallen, maar een aantal rapids in de Okavango rivier. Omdat we er al vrij vroeg waren zijn we ’s middags door Mahango Game Reserve gereden. Een heel mooi en rustig park net in de Caprivi. Ook dit keer geen groot wild gespot.
Maar… alles wat we gemist hadden in andere parken had Chobe National Park goed gemaakt! Na Popa Falls waren we via de Caprivi de grens met Botswana overgestoken. Ook dit ging vrij vlot dus we kwamen redelijk op tijd bij de gate aan. Via Chobe Riverfront zijn we naar Kasane gereden. De trip duurde heel wat langer dan we hadden gepland want onderweg zijn we minstens 200 olifanten tegengekomen! Een ongelofelijk mooie ervaring om de auto naast de rivier te parkeren en te kijken hoe al die olifanten met hun kleintjes kwamen drinken en afkoelen in het water. Het was aandoenlijk om te zien hoe de kleintjes speelden in de modder en hun moeder probeerden na te doen. Of hoe 2 groepen olifanten elkaar begroeten toen ze elkaar tegenkwamen bij de rivier. We waren maar net voor sluitingstijd het park uit en hadden al besloten de volgende dag een hele dag terug te komen. Ook die dag weer honderden olifanten gezien en dit keer ook een leeuw. Zelf door een park rijden had het grote voordeel dat we alle tijd van de wereld hadden en dus zelf konden bepalen hoe lang we ergens wilden blijven staan, maar het nadeel was dat we minder dieren konden spotten omdat de rangers precies wisten waar ze zaten.
Vervolgens stonden de Victoria Falls op de planning. Omdat we al zo dichtbij waren konden we een tripje naar een van de Zeven Wereldwonderen natuurlijk niet overslaan. De Falls waren ontdekt door Dr. David Livingstone in 1855 tijdens zijn expeditie over de Zambezi rivier. In 1873 was hij overleden, zijn hart ligt begraven in Afrika en zijn lichaam in de Westminster Abbey in Londen. De Falls zijn 1,7 km breed en het water valt 108 m naar beneden (in totaal 1 miljoen liter per seconde). Het was heel machtig om te zien dat de Zambezi rivier, vol met nijlpaarden, zo rustig kabbelt en ineens met een immense kracht naar beneden stort. En het was niet eens hoogwater toen wij er waren.. We hadden de Falls vanuit de Zimbabwe kant bezocht (nu wel een visum nodig) en waren toen de brug overgestoken naar de Zambia kant. Helaas moesten we toen weer een visum kopen, zelfs voor 10 minuten, dus dat hadden we maar niet gedaan.
Vanuit Kasane naar Gweta gereden en daar Kerstavond door gebracht. Om een uurtje of 19 begon het heel hard te onweren. Wij hadden alleen onze rooftop tent en dus geen plek om te schuilen, maar de Zuid Afrikaners naast ons hadden ons uitgenodigd om bij hun te komen schuilen. Daar werden we verwend met versgebakken brood en wij hadden onze fles amarula mee genomen. Al met al een heel leuke Kerstavond in de regen.
De Kerstdagen doorgebracht in Maun, vlakbij de Okavango Delta! Ook 1ste Kerstdag viel in het water, vanaf 15u begon het te regenen en hield pas op toen we gingen slapen. Het Kerstdiner in het restaurant van de lodge was wel erg lekker! Voelden we ons toch een beetje thuis met warme chocolademelk. Op 2ste Kerstdag een mokorotrip door de Delta gemaakt. Een mokoro is een soort kano gemaakt van ebony, sausage of marula boom. Aangezien het zomer seizoen is staat het water in de Delta erg laag omdat de zon het water verdampt (zelfs al is het óók regen seizoen). Nu dus geen nijlpaarden in het water of olifanten langs de kant. De trip was erg ontspannend en onze ‘poler’ (de man/vrouw die de boot al staande voort duwt met een lange stok) gaf veel informatie over de Delta en haar flora en fauna.
De laatste stop voor we terug waren in Windhoek was Ghanzi. Een rustig stadje waar niet veel te beleven viel. Op een heerlijk rustige campsite overnacht, de volgende ochtend nog wat souvenirs gekocht en daarna naar Windhoek gereden. Onze trip afgesloten met een heerlijke steak bij Joe’s Beerhouse. In 21 dagen ruim 5000km gereden en 3 landen bezocht. Nog een dag in Windhoek onze spullen uitgezocht en een wasje gedraaid voordat we via Johannesburg en Nairobi naar de Seychellen vliegen! Dan zijn we in 5 dagen in 5 landen geweest..de ‘Tour’ wacht op niemand!
Groetjes! M&M
Do’s
Met een auto Namibië en Botswana verkennen en een auto huren bij Namibia Car Rental.
Sossusvlei: voor zonsopkomst doorrijden naar de Deathvlei in plaats van op Dune 45 met 50 andere toeristen de opgaande zon te delen.
Stoppen in Solitaire om overheerlijke appeltaart en brownies te eten bij Moose (kun je niet missen)!
Living Desert tour boeken via Chris in Swakopmund
Extra stukje doorrijden richting Cape Cross om de seals te gaan bekijken
Slapen bij Aabadi Mountain Camp in Twijfelfontein; ongelooflijk mooie omgeving; Nederlandse eigenaars; Jeroen (= eigenaar) is verdomde handig met auto’s.
Kamperen bij de Palmwag Lodge; eigen douche en toilet!
Even stoppen bij de bakkerij in Outjo (net voor Etosha) om nog wat lekkers op te pikken.
Etosha National Park bezoeken, maar verwacht geen Serengeti. Uitgestrekte landschappen maar de dichtheid van het wild is niet heel hoog (tenzij je mazzel hebt en 4 neushoorns ziet ;-) ).
Kamperen bij Sarasungu River Lodge in Rundu; erg rustig met aan de overkant van de rivier Angola
Breng een bezoek aan Mahango Game Reserve; goedkoop en een heel mooi park
Pas voltanken in Botswana in plaats van Namibie. Benzine is in Botswana aanzienlijk goedkoper.
Kamperen bij Kubu Lodge in Kasane, veel kleinschaliger dan Chobe Safari Lodge, waardoor je in alle rust je tentje kunt opzetten.
Avondje uit eten bij Audi Camp in Kasane (ga voor de Audi Rump of pepper steak).
Kamperen bij Tautona lodge in Ghanzi. Ga ook even kijken bij het Craft fair trade winkeltje in het stadje (tegenover de Spar, niet te missen).
Neem cd’s mee voor onderweg in de auto!
Uit eten bij Joe’s Beerhouse in Windhoek. Heerlijke wildkaart en niet duur!
Dont’s
Auto huren bij Asco Car Hire! Wij hadden er geen goed gevoel bij en er zijn heel wat negatieve verhalen over dit bedrijf. De service was zeker niet om naar huis te schrijven.
Hoogseizoen bij Audi Camp kamperen. Hutje mutje op elkaar.
Mokoro trip is heel leuk om te doen, maar niet het geld waard. Volgende keer zouden wij voor een scenic flight over de Delta gaan.
Foto’s: https://picasaweb.google.com/106276216120960579753/FotoSNamibiaBotswanaVicFalls?authkey=Gv1sRgCLWX672PyK6YAw#
-
01 Januari 2012 - 23:06
Marrit De Krijger:
gelukkig nieuwjaar en wauw! -
01 Januari 2012 - 23:06
Marrit De Krijger:
gelukkig nieuwjaar en wauw! -
02 Januari 2012 - 08:37
Anja En Kees:
Gelukkig Nieuwjaar,
zo te zien aan de foto's: so far so good en de rest van de tijd gaat dat ook wel lukken lijkt ons. Het ziet er weer helemaal fantastisch uit, de foto's zijn weer geweldig, het ziet er weer heel anders uit dan de vorige serie.
Het blijft geweldig om te zien/lezen, laat staan zelf het live mee te maken zoals julllie nu doen. Het wordt denk ik wel heel saai als jullie terug zijn in Ned. het voordeel dan is wel dat je dan rustig de tijd hebt/krijgt om dat allemaal te 'verwerken'. Maar eerst nog veel meer nieuws en moois wat in het verschiet ligt gaan beleven en bekijken.
Rest mij weer jullie veel plezier te wensen en te wachten op het volgende verhaal en de volgende serie foto's.
groetjes en lfs anja en kees -
02 Januari 2012 - 11:13
Geerte:
De beste wensen! -
02 Januari 2012 - 12:20
Saskia:
Natuurlijk wensen wij jullie een heel goed 2012, maar zo te zien zal dat wel lukken :) . De start is iig prima.
Alhoewel er op de foto's niet zoveel mensen stonden ;>) vond ik ze prachtig ! -
02 Januari 2012 - 14:44
Maria En Ton:
Uiteraard voor jullie ook een heel en vooral gezond 2012.
Wat een geweldige foto's -
02 Januari 2012 - 20:03
Yvonne:
lieve Mike en Merel, voor jullie nog een hele hoop kilometertjes te gaan dit jaar, blijf er zzzzzooooooooo iets moois van maken zoals jullie al deden
alle goeds voor 2012, ben blij als ik je straks weer kan zien Mike als jullie terug zijn, er is zoveel gebeurd !
liefs yvonne -
02 Januari 2012 - 20:05
Yvonne:
wat maken jullie ontzettend mooie foto;s
liefs Yvonne -
03 Januari 2012 - 22:38
Tante Irma:
Het is dus toch nog gelukt het verslag te lezen en de foto's te bekijken. Wat hebben jullie weer schitterende dingen gezien!! De foto's zijn ook heel mooi genomen. Kun je in N.L. nog wel eens insturen!
Zie dat er toch wat kerstsfeer was en dat jullie kerstavond toch genoten hebben. Fijn!
Gelukkig dat de diefstal met een sisser is afgelopen!!!Hoop dat er verder geen narigheid meer plaats vindt.
Verder alles al in de mail geschreven.
Nogmaals geniet verder en veel liefs. xx -
05 Januari 2012 - 09:47
Tante Ebet:
Hoi M&M! Mooi verhaal en schitterende foto's. Of we er bij zijn
( gezellig he,haha). Goede reis verder:) -
09 Januari 2012 - 14:47
Jimi:
Sjonge wat een mooie foto's, zie ze nu pas. Niet normaal!! -
09 Januari 2012 - 14:48
Jimi:
En Meijk,
goei'n snor! -
20 Januari 2012 - 17:12
Aron:
Hey Mike en Merel,
Mooi verhaal weer. Zo te zien bevalt t reizen nog steeds goed. Lijkt me wel gaaf om die leeuwen achter een zebra te zien aanhollen. Hebben jullie ook nog de kill gezien?
Volgens mij moeten jullie ten tijde van dit schrijven al langzaam onderweg zijn richting zuid-Amerika niet? Ben benieuwd hoe dat bevalt.. Blijft mijn favoriete continent en denk dat jullie je lol daar ook wel opkunnen.
Veel plezier in ieder geval !!
Groeten
-
29 Januari 2012 - 15:29
Danny & Steffanie:
Bijna vergeten, mochten jullie nog in Kampala: bij Brood ( Kampala road ) zijn de Dutch Cookies te koop ; )
Geniet van Zuid- Amerika
Groetjes -
29 Januari 2012 - 16:16
Essie:
Top he, een 4 x 4 met rooftent! Met koelkast...koud bier/wijn op je eigen campsite!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
