TSE en Mongolie

Terwijl we dit verhaal typen zitten we in de trein van Ulaan Baatar (UB) naar Beijing. Een voor ons vrij luxe trein maar we zullen bij het begin beginnen.

Vanuit Moskou zijn we op de TSE naar Irkutsk gestapt. We waren maar net ingestapt of Mike zijn portemonnee werd al bijna gerold door een dronken Mongolier die handelswaar van en op de trein laadde. Gelukkig had hij het net op tijd door maar we stonden wel meteen 4 dagen op scherp en er bleef dus altijd iemand bij de spullen. We deelden onze coupé (2 bij 2 meter) met een oudere Duitse man. In ons treinstel zaten verder nog 4 toeristen en de overige delen waren gevuld met Mongoliers. Lui die dag en nacht bij elke stop spullen verkochten op het perron. Spijkerbroeken, T-shirts, sandalen, tassen, van alles hebben we voorbij zien komen. In het begin is het best interessant om te volgen wat er allemaal gebeurd, maar als je elke keer ’s nachts wakker wordt van het lawaai en overdag naar je hoofd geslingerd krijgt dat je stil moet zijn omdat ze willen slapen ben je het snel zat. Daarnaast waren ze nog wat spullen uit onze coupé ‘vergeten’ te pakken dus ineens staat er een Mongolier in je coupé en moeten je tassen aan de kant. Om over de wc’s maar te zwijgen na 4 dagen met 20 Mongoliers zonder schoonmaken.
Ons eten werd op den duur ook wat eentonig, ’s ochtends een soort pannenkoek met chocopasta, ’s middags cup a soup en ’s avonds noodles. In het begin is het ook nog leuk om naar buiten te kijken, maar na 3 uur achter elkaar naar een bos te hebben gekeken zijn we maar potjes gaan kaarten.

Na 3 nachten weinig geslapen te hebben waren we dolblij dat we om 6u ‘s ochtends de trein konden verlaten in Irkutsk. We hadden een transfer naar Litsvyanka, een dorpje aan het Baikalmeer (met een diepte van 1.6 km het diepste meer ter wereld, voor de triviant liefhebbers!) en sliepen in een chalet. Aangezien onze Mongolische vrienden de laatste nacht besloten dat ze best een feestje konden bouwen in de trein hadden we helemaal niet geslapen dus na een heerlijke douche zijn we maar een paar uur gaan liggen. ’s Middags zijn we het dorp ingelopen, maar omdat het Russia Day was leek het net Scheveningen op een warme zomerdag. Net buiten het centrum werden we uitgenodigd door een Russisch koppel om met hen wodka, aardbeien en omul (een vissoort die alleen in het Baikalmeer leeft) te nuttigen op het strand. De volgende dag zijn we een berg opgelopen met mooi uitzicht over het meer en hebben we zeehonden gezien. In Irkutsk hebben we, naast genoten van een heerlijk ontbijtje verzorgd door onze gastvrouw (we sliepen bij een oude Russische dame thuis), niet veel gedaan.

Vanuit Irkutsk richting UB deelden we ons treinstel met alleen maar toeristen. Dat was een minder authentiek TSE gevoel. Op de grens met Mongolië hebben we 5 uur stil gestaan aan de Russische kant. De eerste 2 uur gebeurde er niets, vervolgens werden onze paspoorten ingenomen en mocht je de trein niet verlaten. Onze coupé werd praktisch volledig gestript (inclusief Duitse herders) zodat we niets de grens over zouden kunnen smokkelen. Aan de Mongolische kant hebben we nog 3 uur stilgestaan en werd het hele verhaal herhaald.
Achteraf was het eerste deel (Moskou – Irkutsk – UB) van de TSE een heel bijzondere ervaring en zijn we blij dat we het op deze manier beleefd hebben en niet in een eerste klas coupé. Het uitzicht werd, naar mate we dichter bij Irkutsk kwamen, steeds mooier.

Aangekomen in UB hebben we een 14-daagse tour geboekt door de Gobi woestijn. Het voormalig Russisch militaire busje wat ons van plaats naar plaats moest vervoeren deelden we met een ander koppel en een man alleen. We wisten niet goed wat we ons moesten voorstellen van het land, maar het was erg indrukwekkend (zie foto’s)! Op 5 dagen na, brachten we iedere dag een paar uur in de auto (over hobbeldebobbel zandwegen) door, maar dat is ook niet zo gek aangezien Mongolië gelijk staat aan Frankrijk maal 3 (met maar 3 miljoen inwoners het land met de laagste bevolkingsdichtheid; het zou zo maar de allesbeslissende vraag bij Lotto Weekend Miljonairs kunnen zijn). Het landschap was wijds en divers en we hebben woestijn, ijs, bergen, rotsen, duinen, meren en grasland gezien. ’s Nachts sliepen we bij de families in een ger of in een tent. De ene dag was het bloedheet en de andere dag zo koud dat we met al onze kleren aan moesten slapen. We hebben op kamelen en paarden gereden en zijn 2 dagen gaan hiken. Het eten was prima (behalve het gedroogde schapenvlees) en bij de families hebben we thee met yak- of kamelenmelk gedronken (wat zolang het warm is best lekker is). Ons voorraadje ballonnen vielen erg in de smaak bij de kindjes van de families.

Nu zitten we dus in de trein naar Beijing. Een nieuw avontuur lacht ons tegemoet terwijl de Gobi onder onze voeten aan ons voorbij trekt. Een nieuw land, een nieuw avontuur staat voor de deur…wij hebben er weer zin in!

Iedereen bedankt voor jullie leuke reacties! Helaas hebben we niet overal bereik met onze telefoons dus het kan zijn dat we jullie smsjes niet ontvangen (en dus niet reageren, sorry daarvoor!). We zijn dan ook per email het beste te bereiken (als in: die zullen we ongeveer 1 keer in de 2 weken checken).

Big Mac teller: 0
Hoofdstoot teller Mike: 13 (+11, die ger doet zijn werk wel)
Aantal keer gewonnen met pesten tijdens de TSE: Mike 117 – Merel 66

Do’s Mongolië
Een langere (>7 dagen) trip is zeker aan te raden aangezien er heel veel toeristen (wij hebben er geen gezien) op de kortere trips zitten en de afstanden tussen de highlights te lang zijn om in korte tijd te doen.

Don’ts Mongolië
Blijf niet te lang in UB, want er is heel weinig te doen. Als je er toch bent: Golden Gobi (hostel) en Restaurant California zijn aanraders.

Groeten, M&M

Foto's: https://picasaweb.google.com/106276216120960579753/TSEEnMongolie?authkey=Gv1sRgCLeolMXAya2V9gE